„Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2, 24). Miłość między małżonkami jest szczególnym darem Bożym, ale równocześnie zadaniem. W sakramencie małżeństwa, mężczyzna i kobieta, zostają włączeni w rzeczywistość, którą stworzył dla nich Chrystus w swoim Kościele. Zaczynają uczestniczyć w wymianie miłości, która dokonuje się między Chrystusem a Jego Kościołem. Stają się dla siebie darem, który służy ich wzajemnemu dobru i uświęceniu.
Małżonkowie chrześcijańscy na mocy sakramentu małżeństwa stają się znakiem jedności i owocnej miłości, która istnieje między Chrystusem a Kościołem. Sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta udzielają sobie nawzajem. Kapłan jest tym, który błogosławi ich związek i staje się świadkiem, że małżeństwo zostało zawarte zgodnie z przepisami oraz że przyrzeczenie zostało złożone w całości i publicznie.
Narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej co najmniej trzy miesiące przed planowaną datą ślubu.
„Na początku swej publicznej działalności Jezus dokonał swego pierwszego znaku – na prośbę swej Matki – podczas uczty weselnej. Kościół nadaje wielkie znaczenie obecności Jezusa na godach w Kanie. Widzi w tym potwierdzenie, że małżeństwo jest czymś dobrym, oraz zapowiedź, że od tej pory będzie ono skutecznym znakiem obecności Chrystusa.” KKK 1613